چگونه با دردهایی که در آسانا ظاهر می شوند، کنار بیاییم؟

سوال جالبی است. زیرا برخی از وضعیت های یوگا ممکن است باعث ناراحتی و درد شوند و ما باید بدانیم که چگونه با این احساسات کنار بیاییم. درد اصطلاح عمومی و گسترده ای است و طیف وسیعی از احساسات ناخوشایند را در موارد مختلف پوشش می دهد. ضعف و شدت درد ما را به انجام برخی از درون نگری ها دعوت می کند.
استاد آینگار دو جمله در رابطه با درد دارد: “فلسفه درد تسخیر آن است.” “درد می آید تا شما را راهنمایی کند. درد گوروی شماست! “
پشت این گفته ها ، فلسفه گسترده ای آشکار می شود. آنها بیان می کنند که درد بخشی از یوگا است و یوگا تنها به جلوگیری از درد مربوط نمی شود، اگرچه یوگا مربوط به عدم خشونت (آهیمسا) است که یکی از مهمترین اصول یوگا است. اما درد خود لزوماً منفی نیست، بلکه دردی که باعث آسیب شود، منفی است. بنابراین جمله زیر را می توان اضافه کرد:
“یوگا جلوگیری از درد نیست، بلکه جلوگیری از آسیب است.”
همین جا یک سوال مطرح می شود. چگونه می توان بین نوع دردی که درد می کند و نوع دردی که آسیب می زند را تشخیص داد؟ وقتی درد در آساناها ظاهر می شود، ما دچار وحشت می شویم و می خواهیم از وضعیت خارج شویم. در عوض، یوگا ما را به ماندن و مشاهده بیشتر آنچه که احساس می کنیم، دعوت می کند.

انواع مختلفی از حس ها وجود دارد که به عنوان درد تعریف می شوند. برخی از دردها خوب هستند که از کشش سالم عضلات ناشی می شوند، احساس ناراحتی مربوط به فشار ناشی از ماندن در یک وضعیت ناآشنا است، احساس یک درد شدید و یک درد کسل کننده. نوعی درد وجود دارد که به محض بیرون آمدن از آسانا از بین می رود و دردی که تا روزها بعد از تمرین باقی می ماند. درد اول ناشی از کشش سالم است و درد دوم ناشی از فشار بیش از اندازه. به جای فرار از درد، این فرصت را داریم که به ماهیت آن نگاه کنیم و دقیقاً تشخیص دهیم چه احساسی داریم.
یوگا عملی است که به منظور توسعه سلامت، یعنی توانایی حفظ هموستاز (ثابت نگه داشتن شرایط درونی) ذهنی درونی در برابر آشفتگی خارجی انجام می شود. بنابراین ماندن در کنار ناراحتی یک تمرین مهم یوگا است: چه اتفاقی برای ما می افتد که در آسانا احساس ناراحتی می کنیم؟ واکنش ما چیست؟ اگر برخلاف میل خود بتوانیم با ناراحتی روبرو شویم و آن را مشاهده کنیم، چه می‌شود؟
اینها سوالات مهمی هستند زیرا در زندگی ما اغلب با ناراحتی، دشواری و درد روبرو می شویم و اینها همیشه قابل انکار نیستند. سوال این است که آیا در چنین شرایطی می توانیم آرامش و ثبات درونی خود را حفظ کنیم و درست و عاقلانه عمل کنیم؟ این روش به توسعه تحمل و انعطاف پذیری کمک می کند. البته، ما نمی خواهیم به خود آسیب برسانیم (و تمرین حالت های یوگا فرصت های زیادی برای انجام آن دارد). آسیب های مربوط به تمرین می تواند به دو دلیل ایجاد شود: عدم حساسیت و جاه طلبی.
شاید ما می خواهیم یک ژست خاص را تمرین کنیم، اما اشتیاق ما برای حضور در ژست در ذهن ما است در حالی که بدن هنوز آماده نیست، در این صورت ما باید مراقب بدن خود باشیم، به توانایی واقعی او گوش فرا دهیم و نه انجام آنچه ذهن هوس می کند. این عمل آهیمسا یا عدم خشونت است که یکی از اصول اصلی یوگا است. در نتیجه، تشخیص نوع درد بسیار مهم است. یکی از معیارهای مهم این است که آیا درد هنگام بیرون آمدن از وضعیت ادامه پیدا می کند یا خیر. چنین دردی معمولاً درد خوبی نیست، یعنی دردی که ممکن است آسیب برساند. با این حال اگر درد بلافاصله پس از بیرون آمدن از وضعیت ناپدید شود، معمولاً بی ضرر است. وقتی درد از نوع “خوب” نباشد ، ممکن است نشان دهنده ژستی نامتعادل یا اشتباه باشد.
همچنین دردی وجود دارد که فقط پس از تمرین ظاهر می شود، گاهی اوقات تا روز بعد یا چندین روز بعد ادامه دارد، در حالیکه در طول تمرین ما هیچ مشکلی احساس نکردیم، اما د‌ر این حالت نیز  چیزی را آزار داده‌ایم. چنین دردی نشان دهنده عدم حساسیت است. درد می تواند معلم معنوی ما باشد که الهام دهنده  ما در یادگیری باشد. بنابراین تسخیر درد به صبر، مشاهده دقیق، تحمل و اختیار نیاز دارد. همه این خصوصیات بسیار مهم هستند. یک تمرین واقعی یوگا عملی است که در آن ما به خود آسیب نمی رسانیم و از درد فرار نمی کنیم.