پاسخ از ب.ک.اس. آینگار :
در موقع انجام یک آسانا، شما باید نسبت به انجام آن مسحور شده و با صمیمیت، اخلاص، ایثار و تمرکز این حرکت را انجام دهید. هم در شروع و هم در اجرای آساناها باید صفا و صداقتی تمام وجود داشته باشد.
در لحظاتی که تصمیم به اجرای حرکتی دارید، شما باید بر روی این مضمون تامل کنید که آیا بدن شما فرمان ذهن را قبول کرده و ذهن شما به ظرفیت و قابلیت جسم شما توجه داشته است یا نه؟ اگر شما با مطالعه در حالت های جسمی به احساس دریافت های معنوی آن می رسید یا آنکه این نوع آثار و پیامدهای روحی را در کتاب ها مطالعه کرده اید، آیا در تارهای عنکبوتی آنچه که خوانده اید، آنچه که از تجربیات دیگران شنیده‌اید یا مطالبی که دیگران نگاشته‌اند اسیر هستید و یا آنکه با دیدگاهی جستجوگرانه به انجام این تمرین ها روی می‌آورید تا مشاهده کنید که با انجام این حرکات، چه انواری بر دل شما تابیدن می‌گیرد؟
علاوه بر این صفا و صداقت عظیم، شما باید ايمان و شجاعت زیاد، میل حقیقت‌جویی، آگاهی و جذبه هم داشته باشید. اگر این مطالب و مراتب در فکر شما، در قلب شما و در جسم شما باشند، در این صورت حالت ها به خوبی پدیدار می‌شوند. آساناها باید در تمام کالبد فرد با شکوه و جلال و زیبایی خیره‌کننده تجلی کنند.
این فرضیه و تکلیفی روحی است که از طریق شکل‌گیریهای جسمی تحقق پیدا می‌کند.
آسانابه معنای وضعیت است. هنری است که شکل‌پذیری های جامع جسمانی با نگرش جسمی، فکری و روحی را ممکن می‌سازد. هر آسانا دو جنبه دارد : اول انجام برخی از اعمال و دوم ادراک بعضی از عکس‌العمل ها. وضعیت به طور واضح برخی از حرکات هستند : وضعیت ثابت یک اندام با شکل‌گیری ویژه‌ای از برخی از حالت‌های جسمی. منطور از عکس‌العمل توجه به بازتاب ویژه‌ای است که این حالت ها ایجاد می‌کنند.
وضعیت‌های یوگایی تظاهر و تشکل خارجی مضامینی است که در ذهن وجود داشته و با صف‌بندی و شکل‌گیری انبوهی از عضلات و مفصل‌ها به شکل تصویر و نمای جسمانی ثابت و دل‌انگیز ظاهر می‌شوند. در این لحظات در کالبد آدمی آرامش عمیقی در استخوانها، مفاصل، عضلات، رشته‌ها و سلول ها احساس می‌گردد.
با تمرکز کردن بر روی قسمت‌هایی از بدن که در حالت کار است، آن قسمتی از ذهن که در شرایط فعالیت است و قسمت‌هایی از ذهن که تحت تاثیر اگاهی قرار نگرفته‌اند، ما آگاهی خود را در همان سطح و شرایطی قرار می‌دهیم که جسم در آن وضع قرار دارد.
از آنجا که قسمت‌هایی از بدن ما منقبض و قسمت‌هایی کشش پیدا کرده است، ذهن ما هم باید از این تغییرات و تحولات تبعیت کند. این همان عکس‌العمل پذیری و همان حساسیت است. زمانی که این حساسیت به صورت مساوی و مشابه توسط بدن، ذهن و روح احساس شود، ما در یک حالت تعمق یا مدیتیشن که آسانا نامیده می‌شود، قرار گرفته‌ایم. در این شرایط دوگانگی بین جسم و ذهن، همینطور ذهن و روح محو شده و از بین می‌رود.
برگرفته از کتاب درخت یوگا
لینک خرید کتاب درخت یوگا برای هم وطنان خارج از ایران