نَفَس به واقع که اعجازی است! اگر به آن سطحی نگاه کنیم، تنها فرایندی فیزیولوژیک را می بینیم که ادامه بقای ما را ممکن می سازد. اما، عمیق‌تر که بنگریم ، تازه متوجه ذاتِ بی همتای این فرایند می گردیم. تنفس در آنِ واحد هم اختیاری هست و هم نیست. برای خودش اتفاق می‌افتد و نیازی به مداخله آگاهانه ما ندارد.
اما برخلاف سایر فرایندهای فیزیولوژیک بدن ما ، می توانیم از تنفس آگاه باشیم و حتی بر روی آن تغییراتی ایجاد کنیم! ما قادر به حس کردن ترشح انسولین توسط پانکراس یا ترشح اسیدهای معده نیستیم ، اما از دم و بازدمی که انجام می دهیم ، خبر داریم.
این دسترسی بی نظیر نَفَس به آگاهی هشیار ما ، دروازه ای را به سوی تامل و درون‌نگری به روی ما باز می کند.
