زندگی و کار استاد کامل یوگا ب.ک.اس آینگار مملو از جزییات حماسه گونه است. وی اعتبار و ارزش خود را از طریق ارایه و حیات بخشیدن به هنر باستانی یوگا به دنیای مدرن به دست آورد. همایش ها ، اجراها وآموزش های وی طی سی سال گذشته بذرهای این هنر باستانی را در سراسر گیتی پراکنده نموده و اساس شکوفایی و بستر رشد یوگا را فراهم نموده است. مخصوصا در هندوستان که مرکز ومهد پیدایش و شروع یوگا بوده است.
روشی که وی به وجود آورد ، در یک فرآیند بیش از هشت دهه ، اینک بطور گسترده در بیش از ۷۷ کشور جهان بوسیله مراکز و انستیتوهای یوگا ؛ مربیان وشاگردان بسیار تمرین می شود. به همانگونه که وی هر روز صبح با انجام تمرینات خویش تعهدی را که در تمامی زندگی به یوگا داشت را به انجام می رساند.
آقای آینگار در ۲۰ اگوست ۲۰۱۴ در پونا در ۹۵ سالگی در گذشت وعلت آن کهولت سن وبیماری کوتاهی بود.
کتاب های ب.ک.س آینگار
کتاب پایه وی به نام پرتویی بر یوگا Light on Yoga که در سال ۱۹۶۶ به چاپ رسید و از آن هنگام تا کنون ، مرتبا به چاپ های جدید می رسد ، مهم ترین کتاب راهنما برای کلیه مربیان و شاگردان سبک های مختلف یوگا می باشد. یکی از پرفروش ترین کتاب های سال ۲۰۰۵ در سراسر جهان کتاب پرتویی بر زندگی Light on Life به طور خلاصه تمامی زندگی ، تمرینات و آموزش های وی را شامل می شود و به خوانندگان مسیر رسیدن به تمامیت ویکپارچگی ، آرامش درون و اوج آزادی ورهایی نهایی را می آموزد. وی تا سال ۲۰۱۲ که آخرین کتابش را به نام Core of Yoga Sutras را به طبع رساند به انتشار همه این کارها ادامه داد.
تا پایان عمر ۹۵ ساله خود ، وی به آموزش متد و روش خود در سراسر جهان ادامه داد. در سال ۲۰۰۵ یک کنفرانس جهانی در مورد یوگا با حمایت یوگا ژورنال در Estes Park کلارادوی آمریکا برگزار نمود. سفرهای وی در سال ۲۰۰۹ به کشور روسیه و آموزشهای وی در مسکو و همچنین سفر وی به چین در شهر گوانگ جو در سال ۲۰۱۱ موجبات شکوفایی و گسترش همه جانبه یوگا را در این دو کشور بزرگ به وجود آورد.
او را میکل آنژ و پادشاه یوگی ها می نامیدند. لقب هایی که برازنده وی بود. در مجله تایم در لیست ۱۰۰ نفر از تاثیرگزارترین مردم جهان بود. افتخارات زیادی در تمامی عمر به وی روی آور شد که آخرین آن قرار داشتن در میان Padma Vibhushan که دومین مدال افتخار کشور هند است. وی بزرگ‌ترین معلم یوگا در سراسر جهان شناخته می شد و معروفترین شاگردش خود وی بود.
او پیشگام و ارایه دهنده ی متدهای بی شمار و جدیدی در روش تمرینات خود در طی ۸ دهه عمر با برکت خود بود وشاید انقلاب یترین این ایده ها این بود که “:یوگا، برای همگان است.”
با این طرز فکر ، وی وسایل زیادی مانند طناب ، کمربند ، آجر و … زیادی طراحی نمود که کمک بسیار زیادی برای تمرین کنندگان در گروهای سنی متفاوت و آمادگی جسمانی می باشد. با استفاده از این ابزار آساناهای یوگا صحیح تر و دقیق تر انجام شده و تمرین کننده درک عمیق تری از چگونگی حرکت پیدا نموده و می تواند زمان بیشتری در وضعیت بماند تا تجربه مدیتیشن در عمل را به خوبی فراگیرد. دیدگاه منحصربه فرد وی این بود که آساناهای یوگا و پرانایاما ( کنترل نفس ) کلیدهای اصلی هستند که به وسیله آن ها تمرینات آشتانگایوگا (یوگای هشت مرحله ای) میسر شده وعمیق ترین سفر به درون ممکن می گردد.
آینگار ، حتی در دیکشنری آکسفورد هم جای گرفته و به عنوان نام : از آن نوعی هاتا یوگا استنباط می شود که شامل تمرکز بر انجام صحیح قرار گرفتن وضعیت بدن با استفاده از کمربند ، آجرهای چوبی وسایر ابزار می باشد. برای اهالی بِلور Bellur هندوستان ترجمان نام ب.ک.اس. آینگار چیزی غیر از ولی نعمت و عامل شکوفایی نیست.
در طی دهه گذشته وی روستای بِلور را که اجدادش نیز در آن جا زیسته اند را به وسیله ساختن یک بیمارستان ، مرکزی برای آب درمانی ، ایجاد اولین معبد اهدایی به پاتانجالی ( پدر یوگا ) و نیز مدارس متعدد ابتدایی و دبیرستان به همراه ناهار- حتی برای روستاییان اطراف – متحول نموده است. در این روستا بود که استاد آینگار زندگی متواضعانه خود را آغاز نمود.
آینگار در سال ۱۹۱۸ در روستای بِلور در یک خانواده بسیار بزرگ وفقیر در ۱۴ دسامبر به دنیا آمد.این روستا در ناحیه Kolar ،ایالت کارناتاکا هند قرار دارد ، در سال ۱۹۲۳، خانواده به ایالت بنگلور مهاجرت نمود و در آن جا در سال ۱۹۲۷ وی از نعمت داشتن پدر محروم شد. در ۱۵ سالگی وی مبتلا به بیماری تیفویید به شهر میسور هند رفت تا در آن جا به وسیله شوهر خواهرش که یکی از استادان بزرگ یوگا به نام کریشناماچاریا بود با اصول یوگا آشنا شود.
با اینکه ضعیف و بیمار بود ، آن چنان مجذوب یوگا شد و خود را در تمرینات غرق کرد که ناگزیر به ترک مدرسه در سطح دبیرستان در سال ۱۹۳۶ گردید. وی با اینکه ازضعف عضلات درد طاقت فرسا می کشید چنان به تمرین وممارست پرداخت که در مدت کوتاهی به بسیاری از تمرینات تسلط کافی یافت و توانست خود را به مرحله تعلیم تعدادی از اعضا وخانواده های مربیان کالج کارناتاکا در Dharwar برساند. پس از اخذ دیپلم مربی گری از کریشناماچاریا در Hubli و Dharwar کلاس های آموزشی خود را شروع نمود.
در سال ۱۹۳۷ دکتر V.B.Gokhale جراح عمومی و از دوستداران یوگا ، ترتیبی داد که وی در پونا به عنوان مربی تدریس کند و این همکاری تا ۱۹۴۰ ادامه داشت. در این سال خود وی به طور خصوصی در پونا شروع به تدریس نمود. با اینکه از نظر مالی در تنگنا قرار داشت با این همه در ۱۹۴۳با شریماتا رامامانی ازدواج کرد.
با گذشت زمان ، نام و شهرت وی به عنوان مربی و درمانگر در ناحیه پیچید و به تدریج شاگردان بیشتری از وی تقاضای کمک داشتند. در ۱۹۴۸ کریشنا مورتی شاگرد وی بود و او را بهترین مربی تمام دوران ها دانست و به مدت دو دهه این دو با هم همراهی داشتند. سوامی شیواناندا از بزرگان یوگا به او لقب راجای یوگا داد. وی در این زمان از شاگردان معروف ومتشخص زیادی برخوردار بود.
در سال ۱۹۵۲ ویولونیست معروف یهودی منوهین با وی ملاقات نمود و وی را بهترین مربی خویش نامید وبسیار مشتاق بود کسی را که به او کمک کرده را به غرب معرفی نماید واین چنین بود که آقای اینگار دو سال بعد به اروپا رفت و این آغاز سفر به نقاط مختلف جهان شد. در سال ۱۹۵۴ آموزش های خود را در بمبئی آغاز نمود.
کتاب دوم وی در سال ۱۹۸۱ بنام “پرتویی بر پرانایاما” و سومین آن “هنر یوگا” در سال ۱۹۸۵ به زیور طبع آراسته شد.”درخت یوگا”در سال ۱۹۸۸ به بازار آمد و “پرتویی بر یوگاسوتراهای پاتانجالی” در سال ۱۹۹۳ به چاپ رسید .کتاب “خرد یوگا وتمرین” در سال ۲۰۰۹ به زبان انگلیسی منتشر شد و به دنبال آن در سال ۲۰۱۰ کتاب “Yaugika Manas ” انتشار یافت.
سه روز پس از نصب اولین سنگ بنای انستیتوی آموزش یوگا در پونا در سال ۱۹۴۳ همسر وی وفات یافت وبه همین خاطر انستیتو “رامامانی” نام گزاری شد. موسسه ای که در نوع خود بزرگ ترین است و از سراسر جهان شاگردان ومعلمین یوگا برای دیدار با استاد و تمرین به آنجا می آیند و در اینجا بود که کسی به نام “گوروجی” در بین شاگردان معروف شد که هر روز تمرینات خود را دنبال می نمود وبا تعهدات خویش تجدید بیعت می نمود.
در طی این سال ها مدارک دکترای افتخاری زیادی از طرف مراکز درمانی مختلف به وی اعطا شد. در سال ۱۹۹۱ جایزه پادماشری را از دولت هند دریافت داشت. در سال ۲۰۰۲ جایزه پادمابوشام دریافت نمود. بعدها در روز جمهوری ،۲۶ ژانویه ۲۰۱۴ جایزه معتبر پادماویبوشانا در یک مراسم رسمی از طرف دولت هند به وی اعطا شد. در سال ۱۹۷۱ وی یوگا را در لندن معرفی نمود و در ۱۹۸۲ به دعوت بخش تحصیلات تکمیلی انگلستان در فستیوال هندی لندن یوگا را ارایه داد و در سال بعد به لندن بازگشت تا انستیتوی آینگار یوگا را در لندن افتتاح نماید.
در سال ۱۹۸۵ از طرف ژاک شیراک ، رییس جمهور وقت فرانسه به پاریس دعوت شد و در فستیوال هند در فرانسه سخنرانی کرد و بعدا سخنرانی به یادماندنی در دانشگاه هاروارد بوستون انجام داد و توجه سراسری آمریکاییان را به خود جلب نمود و مجسمه وی در آنجا نصب شد و سپس در انجمن بین المللی آینگاریوگا در سانفرانسیسکو شرکت نمود.
فیلم های بسیاری از وی ساخته شد ونیز تلویزیون هند فیلمی ۲۲ دقیقه ای به نام “سامادی” از وی تولید کرد که جایزه نقره ای را به خود اختصاص داد. همچنین فیلمی به نام “گوروجی”در سال ۱۹۸۵ بیرون آمد که مراحل پیشرفت وی از فقر وفلاکت به جاده شکوفایی وعظمت را نشان می دهد و در نودمین سالگرد تولد وی ، قسمت دوم آن نیز ساخته شد.
آینگار یوگا روشی است که در سراسر جهان از هر کاست ، طبقه ، اعتقاد ، مذهب ، قومیت وگروه آن را تمرین می کنند ومنافع یوگا را به تمامی مردم فراتر از محدودیت های سنی وفیزیکی ایشان می رساند. موسسات زیادی در سراسر دنیا افتخار دارند که به روش وی یوگا را فرا گیرند تا از مشکلات خویش فارغ شوند و در مسیر تعالی وپیشرفت قرار گیرند.
روزنامه تایم هندوستان او را در سال ۲۰۱۱ در میان مهم ترین مردان هندی بعد از مهاتما گاندی برشمرد وجایزه انجمن مادر ترزا نیز به وی تعلق گرفته است. در سال ۲۰۱۳ برای هفتاد وپنجمین سالگرد تولد وی کلاسهای عظیمی را در امریکا با شرکت ۷۵۰ شاگرد ، درکانادا با ۲۵۰ شاگرد ، در بمبیی ۳۰۰شاگرد ، در بنگلور ۳۰۰ شاگرد آموزش داد.
بدینگونه بود که وی در لیست های زیادی از مردمان تاثیرگذار جهان قرار گرفت. از جمله در لیست ۵۰۰ نفر شخصیت مهم و موثر در اداره جهان در قرن بیستم و یا در میان ۲۰۰۰ نفر از برجسته ترین شخصیت های قرن بیستم و یا در سال ۲۰۰۸ تاثیرگزار ترین مرد هند نامیده شد و مردمان بسیاری او را از عجایب همه ی قرون میدانند. اگر جهان امروز پرانایاما ( دانش تنفس در یوگا ) را انجام می دهند ، افتخار آن نصیب وی است و زندگی طولانی وی گواه بر اثرات مفید آن می باشد.
در عصر روزی که قرار بود مدال پر افتخار پادما ویبوشان در سال ۲۰۱۴ به وی اعطا شود ، گوروجی بی اعتنا به هر چیز دیگر، تمرینات هر روزی خود را در بین شاگردان ومربیان بی شمار که وی را احاطه کرده بودند ، انجام می داد و اینان هستند که امروز در از دست دادن وی تاسف می خورند و پاس داشت وی را در زنده نگه داشتن و انتقال دادن میراث درخشان وی به دیگران ، می بینند.