تمرین کنندگان مراقبه در مورد اینکه آیا به روش صحیح مراقبه می‌کنند یا نه شک دارند، به خصوص در ابتدا. ما مدام می‌شنویم که باید افکار خود را مشاهده کنیم، اما نمی‌دانیم که این امر چگونه احساسی است. ما برای مدیتیشن می‌نشینیم تا خودمان را در یک رشته طولانی افکار گم کنیم و سپس سعی می‌کنیم نگران آن نباشیم. ما به برنامه های مدیتیشن هدایت شده روی می‌آوریم، اما شک داریم که آیا این مراقبه واقعی است یا خیر. همه ما این سؤالات را داریم و می‌خواهیم برای حرکت رو به جلو شفافیت پیدا کنیم.
در این مقاله، می‌خواهم اشتباهات رایج مدیتیشن را به اشتراک بگذارم و امیدوارم برایتان مفید باشد.
● تمایل به آرامش
یکی از بزرگترین اشتباهاتی که ما مرتکب می شویم این است که انتظار داریم در مراقبه آرام شویم. مدیتیشن به معنای آرامش نیست بلکه در مورد تعادل ظریف بین آرامش و هوشیاری است. هنگامی که ما شروع به مدیتیشن می کنیم، انتظار داریم که در یک حالت آرامش قرار بگیریم اما خیلی زود خود را سرخورده خواهیم دید چون احتمالاً مخلوطی از بی‌قراری، ناراحتی و کسالت را تجربه خواهیم کرد. مدیتیشن به معنای توجه به آن حالات و حضور کامل در آنها به جای رد آنهاست.
● تکیه بیش از حد بر مدیتیشن هدایت شده
در ابتدا استفاده از مراقبه هدایت شده با صوت بسیارخوب است. چیزی که خوب نیست این است که به طور مداوم به یک مدیتیشن هدایت شده برای رها شدن و آرامش تکیه کنید. در یک نقطه، ما باید تمرین مدیتیشن را در سکوت کامل خودمان شروع کنیم. این تنها راهی است که پیشرفت می‌کنیم و یاد می‌گیریم که در فعالیت‌های روزانه حضور داشته باشیم.
● نگه داشتن افکارمان
هر بار که مدیتیشن می‌کنیم، با برخی از افکار منفی از اعماق ضمیر ناخودآگاه خود مواجه می‌شویم و به اشتباه آنها را نگه می‌داریم، اما نکته کلیدی این است که اجازه دهیم آنها بیایند و بروند. ما نباید سعی کنیم آنها را در طول مدیتیشن تجزیه و تحلیل کنیم. فقط اذعان به اینکه ما آن فکر را داریم و توجه خود را به نفس بازگردانیم کافی است. بعداً می‌توانیم افکارمان را تحلیل کنیم.
● انتخاب زمان نادرست تمرین
آیا مهم است چه زمانی از روز را برای مدیتیشن انتخاب کنیم؟ به طور کلی، هیچ زمان اشتباه یا مناسبی برای انجام آن وجود ندارد. چیزی که ما باید برای آن تلاش کنیم این است که یاد بگیریم آنچه را که در مدیتیشن آموخته‌ایم به زندگی روزمره و همه موقعیت‌های چالش برانگیز که ممکن است با آنها روبرو شویم منتقل کنیم. بنابراین مراقبه مربوط به زمان مناسب نیست، بلکه در مورد توانایی دسترسی به یک حالت مراقبه آرام ذهن است، مهم نیست که کجا هستیم. در ابتدا، بهتر است صبح‌ها مدیتیشن کنید: مطالعاتی نشان داده است که عادت‌های جدید بیشتر در صبح شکل می‌گیرند، بنابراین باید به تنظیم برنامه‌های صبحگاهی خود فکر کنیم.
● انتظار نتایج سریع
مدیتیشن فواید زیادی به همراه دارد، اما ما به احتمال زیاد همه آنها را بلافاصله تجربه نمی‌کنیم. بزرگترین اشتباهی که می‌توانیم مرتکب شویم این است که مدیتیشن را به عنوان “دارو” شروع کنیم و چنین رویکردی ممکن است منجر به انتظارات شکست خورده و ناامیدی شود. هر نوع سودی که ما تجربه می‌کنیم فقط یک محصول جانبی است نه هدف نهایی. هرچه زودتر متوجه شویم که این یک تمرین معنوی است، زودتر فواید آن را تجربه خواهیم کرد زیرا آنها به طور طبیعی در زمان خاص و نامعلوم به ما خواهند رسید.
● قضاوت در مورد تجربه
هنگامی که مدیتیشن می‌کنیم، متوجه الگوهای فکری مداومی می‌شویم که ذهن ما دوست دارد در آنها شرکت کند و وقتی ظاهر شدند، به طور ارادی آنها را ادامه دهد. در زندگی روزمره، این افکار عمدتاً ناخودآگاه هستند، فقط مراقبه می‌تواند آنها را به حیطه توجه ما بیاورد. این افکار سعی می‌کنند ما را به سیاه چاله منفی بکشانند و باعث می‌شوند گذشته را نشخوار کنیم و از آینده بترسیم. بهترین کاری که می‌توانیم انجام دهیم این است که درگیر این افکار نشویم. ما باید به آنها توجه کنیم و به بهترین شکل ممکن آنها را رها کنیم.
● چه مدت باید مدیتیشن کنیم؟
۱ دقیقه؟ ۳، ۵، ۱۰؟ ۳۰؟ عدد جادویی که در نهایت تمرین مدیتیشن ما را لذت بخش می‌کند کدام است؟ پاسخ بسیار ساده است – بستگی – دارد. برای کسانی که شروع به کار می‌کنند، به طور کلی مدیتیشن نشسته روزانه بسیار کوتاه به مدت ۱۰ دقیقه توصیه می‌شود. ما حتی می‌توانیم مدیتیشن ۳ دقیقه‌ای انجام دهیم، نکته اصلی در اینجا این است که آن را به طور مداوم انجام دهیم.
● زمانی را در برنامه خود تعیین نکنید.
این اشتباه دیگری است که بسیاری از ما مرتکب می‌شویم: به دلیل مشغله کاری و افرادی که در زندگی ما نیاز به توجه مداوم دارند(مثلا فرزندان یا والدین)، نمی‌توانیم زمانی برای مدیتیشن پیدا کنیم. علاوه بر این، ما در حال حاضر یک روال کامل داریم که سال‌ها آن را دنبال کرده‌ایم، و افزودن یک پنجره ۱۰ دقیقه‌ای برای نشستن و مدیتیشن تقریبا غیرممکن به نظر می‌رسد. اما نمی‌توانیم به طور مؤثر مراقبه کنیم مگر اینکه برای آن وقت بگذاریم. بنابراین به جای تلاش برای یافتن زمان، باید زمانی را برای مدیتیشن اختصاص دهیم. البته این یک انتخاب آگاهانه است که باید برای خود و رفاه خود انجام دهیم و افرادی که به صورت ایده‌آل در زمان ثابت و مشخص تمرینات خود را انجام می‌د‌هند، موفقیت بیشتری دارند.
● ناسازگار بودن
اشتباه دیگر ناسازگار بودن است. درک این نکته مهم است که مدیتیشن در همان ابتدا فقط یک عادت جدید خواهد بود. نه کمتر نه بیشتر. تا زمانی که چندین ماه یا بیشتر تمرین نکنیم، هیچ تغییر قابل توجهی در نحوه تفکر یا رفتار خود تجربه نخواهیم کرد. و این چیز خوبی است. مدیتیشن یک عادت خوب است و سازگاری با آن درست مانند مطالعه، تغذیه سالم و ورزش مهم است و تنها پس از یک دوره زمانی معین نتیجه می‌دهد.
● فکر کردن به راه درست و نادرست تمرین در طول مدیتیشن، ممکن است افکار زیادی در ذهن ما ظاهر شود. رایج ترین مورد این خواهد بود که آیا ما آن را به روش صحیح انجام می‌دهیم یا خیر. این یک عادت ذهنی است که از کودکی در ما شکل می‌گیرد. ما همیشه سعی می‌کنیم کامل باشیم و از اشتباه جلوگیری کنیم. برای مقابله با این گرایش، باید همه چیزهایی را که در مورد مدیتیشن می‌دانیم فراموش کنیم، و هر مفهوم ذهنی در مورد اینکه مدیتیشن چگونه «باید» و «باید» باشد را کنار بگذاریم. این زمانی است که ما با عمق نامتناهی وجود درونی خود ارتباط برقرار می‌کنیم و همه موانع را می‌شکنیم. ما باید هر یک از اشتباهات بالا را شناسایی کنیم و ثبات را به خاطر بسپاریم، تجربه خود را قضاوت نکنیم، با همه افکار ساده رفتار کنیم و با آنها درگیر شویم.
آینگار یوگا شیراز