کارما برای بسیاری از ما یک مفهوم انتزاعی و برای برخی ترسناک است. البته اطلاعات گیج کننده زیادی در مورد این موضوع وجود دارد – اطلاعاتی غیر ضروری، نابخردانه و گاها متوهمانه.
اساس و زیر بنای کارما، قانون علت و معلول است – قانون شکست ناپذیر، علمی وجهانشمول. اعمال ما آینده ما را می‌سازند. دلیل اینکه سرنوشت هرگز مهر و موم نمی‌شود به این دلیل است که ما اراده آزاد داریم. بنابراین آینده را نمی‌توان از قبل نوشت. این عادلانه نخواهد بود. زندگی به ما شانس انتخاب می‌دهد. این یکی از آنها است.
اکنون یک سوال: احتمال اینکه از فردی که به او کمک کرده‌ایم پاسخی مثبت دهد یا متقابلا جواب مناسب دریافت کنیم، چقدر است؟ چه احتمالی وجود دارد که این عمل منبع مثبت انرژی ایجاد کند؟
این یک مثال بسیار اساسی از کارمای روزمره است. البته کارمای منفی نیز وجود دارد. گاندی به شیوه‌ای ساده و در عین حال عمیق توضیح می‌دهد: «انسان محصول افکارش است. هر چه فکر می‌کند، همان می‌شود.»
اکنون که درک اولیه‌ای از کارما ایجاد کرده‌ایم، بیایید نگاهی به قوانین کارمایی بیندازیم که می‌توانند زندگی ما را تغییر دهند.
●قانون بزرگ:
«هر آنچه که بکارید، همان درو خواهید کرد.» توضیح ساده این قانون اینگونه است: افکار و اعمال ما پیامدهایی دارند – خوب یا بد. اگر ما خواهان صلح، عشق، هماهنگی، رفاه و غیره هستیم، باید مایل باشیم که مطابق آن عمل کنیم. این قانون به نام “قانون علت و معلول” نیز شناخته می‌شود. همچنین انرژی (فکر، عمل) که در جهان می‌گذاریم، پیامد آنی یا غیر آنی دارد.
●قانون تاثیرپذیری:
“آنچه ما می‌خواهیم از طریق مشارکت به دست می‌آید.” زندگی که در اطراف خود می‌بینیم توسط نیت یک شخص ایجاد شده است. از آنجایی که ما با کیهان یکی هستیم، نیت ما تعیین کننده تکامل خلقت است. از آنجایی که آنچه ما خود را با آن احاطه کرده‌ایم به بخشی از ما تبدیل می‌شود، مسئولیت ما این است که اطمینان حاصل کنیم که این محیط‌ها برای خواسته‌های ما مفید هستند.
●قانون فروتنی:
«امتناع از پذیرش آنچه هست، تغییری ایجاد نمی‌کند. واقعیت، همچنان همان چیزی خواهد بود که هست.» پذیرش در بسیاری از نظام‌های اعتقادی یک فضیلت تقریباً جهانی است. به زبان ساده، ابتدا باید شرایط فعلی را بپذیریم تا آنها را تغییر دهیم.
●قانون رشد:
“رشد خود ما فراتر از هر شرایطی است.” تنها چیزی که ما روی آن کنترل داریم خودمان هستیم. کنش و یا بی عملی بعدی انگیزه باعث ایجاد شرایط مثبت یا منفی در زندگی ما خواهد شد. تغییر واقعی تنها در صورتی رخ می‌دهد که ما متعهد به تغییر آنچه در قلبمان هستیم، باشیم.
●قانون مسئولیت:
«زندگی ما به کارهای خودمان بستگی است، نه چیز دیگری.» وقتی در زندگی خود یک تلاطم وجود دارد، اغلب تلاطم درونی نیز وجود دارد. اگر می‌خواهیم زندگی خود را تغییر دهیم، باید چارچوب ذهنی و محیط اطراف خود را تغییر دهیم.
●قانون اتصال کارما:
“همه چیز در جهان به هم متصل است، چه بزرگ و چه کوچک.” گذشته، حال و آینده ما همه به هم مرتبط هستند. به این ترتیب، اگر می‌خواهیم شرایط متفاوتی داشته باشیم، باید تلاش کنیم تا این ارتباطات را تغییر دهیم. هیچ قدمی – اول کار، وسط کار یا آخر کار – در انجام یک کار مهم‌تر نیست. همه مورد نیاز است.
●قانون تمرکز:
“کسی نمی‌تواند توجه را فراتر از یک وظیفه معطوف کند.” در رابطه با رشد معنوی خود، نمی‌توانیم افکار یا اعمال منفی داشته باشیم و انتظار رشد معنوی داشته باشیم. ما برای رسیدن به هر وظیفه دلخواه باید توجه کامل داشته باشیم.
●قانون مهمان نوازی و بخشش:
«نشان دادن از خودگذشتگی، نیت واقعی ما را نشان می دهد.» به زبان ساده، آنچه ما ادعا می‌کنیم و باور داریم باید در اعمال ما آشکار شود. از خودگذشتگی فقط در صورتی یک فضیلت است که مواردی غیر از خودمان را در نظر بگیریم. بدون فضیلت فداکاری، رشد معنوی واقعی تقریباً غیرممکن است.
●قانون تغییر کارما:
“تاریخ تکرار می‌شود مگر اینکه تغییر کند.” تعهد آگاهانه به تغییر، تنها روش تأثیرگذار روی گذشته است. تاریخ در مسیری غیرسازنده ادامه خواهد داشت تا زمانی که انرژی‌های مثبت، آن را به مسیر دیگری هدایت کنند.
●قانون اینجا و اکنون:
«زمان حال تنها امکانی است که ما داریم.» نگاه کردن با تأسف به گذشته و به آینده، فرصت‌های فعلی را بیهوده از بین می‌برد. افکار و الگوهای رفتاری قدیمی، فرصت‌های کنونی برای پیشرفت را، نفی می‌کنند.
●قانون صبر و پاداش:
«هیچ چیز با ارزشی بدون صبر، ایجاد نمی‌شود.» زحمت کشیدن را نمی‌توان از طریق خیال‌بافی دور زد. پاداش ما فقط از طریق صبر و پشتکار حاصل می‌شود، نه چیز دیگر. پاداش، نتیجه نهایی نیست. شادی پایدار ناشی از آگاهی از انجام آنچه لازم است، به دست آمده است.
●قانون اهمیت و الهام:
«بهترین پاداش، پاداشی است که به کل کمک کند.» انرژی و مقاصد، اجزای حیاتی هستند که اهمیت یک نتیجه نهایی را تعیین می‌کنند. در حالت ایده‌آل، عشق و اشتیاق، مظهر انگیزه‌های کسی است که تصمیم می‌گیرد تأثیری ماندگار در کل به جا بگذارد. با دیگران با مهربانی رفتار کنید، همانطور که در عوض می‌خواهید با شما رفتار کنند. قطب نمای اخلاقی خود را بدون شکست دنبال کنید و با حقیقت زندگی کنید.