رهنمودی از ب.ک.اس آینگار، استاد برجسته یوگا به مربیان یوگا
معلم خوب اقتدار خود را ایجاد می‌کند، شیوه خود را ایجاد می‌کند، توجه را به تدریس خود جلب می‌کند. یک معلم خوب باید وضوحی داشته باشد که از اعتماد به نفس می‌آید، اعتماد روحی که در هنر یوگا غوطه‌ور است.
یک معلم خوب ظرفیت شاگردانش را درک کرده که در چه سطحی می‌تواند جذب کند.
در حالت ایده‌آل، گورو-شیشیا (معلم – شاگرد) تصویر و آینه‌ای است که بی‌پایان یکدیگر را منعکس می‌کنند.
برابری کامل بین آنها وجود دارد. این انعکاس بی پایان یک «کثرت» نیست که بتواند در یک لحظه از بین برود، بلکه چیزی است کاملاً ثابت، درخششی ابدی. آنچه که منعکس شده است “بودی” [هوش] است.
معلم با صبوری از تدریس دست نمی‌کشد. شاگرد مراحل مختلفی را طی می‌کند. او از آموزه‌‌هایی استفاده می‌کند که مستقیماً – عینی – تجربه می‌شود.
همانطور که شاگرد پیشرفت می‌کند، آموزه‌ها مطابق با “پراکریتی” [طبیعت] خودش درونی می‌شود. سپس یوگا به یک دانش ذهنی تبدیل می‌شود و در عین حال آموزش یک «دارشانا» است – بازتابی از هنر خود گورو (معلم).
مفهوم धर्म-मेघ “dharma-megha” (دارما به معنای فضیلت و مگه به معنای ابر) را می‌توان در هر آسانا دمید، آگاهی باید همیشه مانند ماه کامل باشد که تاریکی و ابهام را می‌لرزاند. باید این مرحله را حفظ کند. روشنگری مانند خورشیدی که هرگز محو نمی‌شود. این کایوالیا است – آزادی از گرفتاری.
گوروجی ب.ک.اس.آینگار
در طی مصاحبه با نیل کارنیک
آینگار یوگا شیراز